ترکیبات توصیه شده برای محلول غذایی کلسیم باید توسط نیترات کلسیم تامین شود. نیترات کلسیم همچنین می‎تواند نیتروژن به فرم نیتراتی را نیز تامین کند. میزان نیتروژن مورد نیاز بیشتر باید توسط نیترات پتاسیم تامین شود که مقداری پتاسیم را نیز تامین می‎کند. همه فسفر باید توسط مونو فسفات پتاسیم تامین شود که مقداری از پتاسیم را نیز تامین می‎کند. باقی‎مانده پتاسیم مورد نیاز می‎تواند توسط سولفات پتاسیم تامین شود که مقداری از گوگرد را نیز تامین می‎کند. بقیه گوگرد از سولفات‎های دیگر نظیر سولفات منیزیم که برای تامین منیزیم به کار می‎رود، تامین می‎شود. محلول غذایی

ریزمغذی‎ها (عناصر کم‎مصرف) می‎توانند توسط پیش‎مخلوط‎های تجاری تامین شوند. با وجودی که این پیش مخلوط‎ها نسبتاً گران‎قیمت هستند، اما سبب صرفه‎جویی در زمان و حجم کار مربوط به اندازه‎گیری تک تک عناصر کم مصرف مورد نیاز می‎شود.

افرادی که گیاهان را به منظور سرگرمی پرورش می‎دهند آرزو دارند که مخلوطی برای عناصر پرمصرف (ماکروها) وجود داشته باشد. اما پرورش‎دهندگان تجاری باید از ترکیبات پایه که در جدول ۱-۳ آمده است استفاده کنند. علت این امر آن است که تهیه یک ترکیب همگن از کودها، هنگامی که ده‎ها کیلوگرم از هرکدام باید با یک مخلوط‎ کننده‎ مکانیکی با هم ترکیب شوند، کاری بسیار سخت است. بسیاری از ترکیب‎ها به صورت پودر یا دانه هستند و غالباً به صورت حبه هستند که حتی به صورت مکانیکی هم مخلوط نمی‎شوند. تجربه با چنین پیش مخلوط‌های نشان داده است که اغلب کمبود منیزیم، آهن و گاهی بیشبود منگنز رخ می‎دهد. همچنین پیش– مخلوط‎ها معمولاً فاقد امکان تغییر در فرمول محلول غذایی‎اند که در طول مراحل مختلف رشد گیاه و تحت شرایط مدت تابش در طول روز و میزان شدت نور از اهمیت زیادی برخوردار است. این توانایی برای ایجاد تغییرات فرمول محلول غذایی در بهینه‎سازی مقدار عملکرد محصول الزامی است.

محلول غذایی

[restrict paid="true"]

۳-۳٫ آنالیز شیمیایی کودها

میزان نیتروژن، فسفر و پتاسیم در دسترس بر روی بسته‎بندی‎های کود به صورت درصد نیتروژن (N)، فسفریک انیدرید (P₂O₅) و اکسید پتاسیم (K₂O) آمده است. معمولاً درصد N و P و K را به تنهایی نشان نمی‎دهند، بلکه به صورت درصد مواد بالا نشان می‎دهند به عنوان مثال نیترات پتاسیم به صورت ۴۴-۰-۱۳ یعنی ۱۳ درصد نیتروژن، ۰ درصد P₂O₅ و ۴۴ درصد K₂O می‎باشد. محلول غذایی

فرمولهای محلول غذایی برای هیدروپونیک به این صورت است: نیتروژن به فرم N ، ⁺NH₄ و یا ^–NO₃؛ فسفر به صورت P یا PO₄^3- و نه P₂O₅ ؛ و پتاسیم به صورت K⁺ و نه K₂O. بنابراین باید N را ^–NO₃، P₂O₅ به P یا PO₄^3- و K₂O به K یا برعکس در هر مورد تبدیل کرد. تبدیل این مواد می‎تواند با محاسبه مقدار هر عنصر در داخل ترکیب انجام شود. جدول  ۲-۳ لیست تبدیلات جهت اندازه‎گیری مقدار هر عنصر در داخل ترکیب و بر عکس آن را نشان می‎دهد. این کار با استفاده از وزن اتمی و مولکولی به این صورت انجام می‎شود: برای تعیین میزان N در NO₃^– ، عدد اتمی نیتروژن (۱۴) را بر جرم مولکولی نیترات (۶۲) تقسیم می‎‌کنیم. حاصل برابر است با ۲۲۶/۰ = ۶۲ ÷ ۱۴٫ در جدول ۲-۳ این ضریب تحت عنوان ضریب تبدیل B به A در خط دوم آمده است. علت این موضوع این است که ما نیترات را داریم و می‎خواهیم میزان نیتروژن موجود در آن را بیابیم. برای تعیین میزان نیترات مورد نیاز برای دریافت یک واحد نیتروژن، وارونه سازی و محاسبه این مسئله با متغیر در زیر آمده است:

                                                                                                                            x                                          ۱

                                                ۶۲X=14  →               N     =         NO₃

                                                                                                     ۶۲                ۱۴  

۴۲۹/۴ = ۱۴:۶۲ = X

این همان ضریب تبدیل A به B در خط دوم جدول ۲-۳ است. فهم این روش، شما را قادر می‎سازد که عامل‎های دیگر در ترکیبات که در جدول ۲-۳ آمده است را محاسبه کنید.

جدول ۲-۳٫ ضریب تبدیل برای نمک‎های حاصلخیز محلول غذایی

ادامه جدول ۲-۳٫ ضریب تبدیل برای نمک‎های حاصلخیز محلول غذایی

نکته: این ضرایب برای تبدیل قسمتی از یک عنصر موجود در یک ترکیب بر اساس وزن اتمی آن عنصر و وزن مولکولی آن ترکیب می‎باشد.

برای تبدیل از یک عنصر (ستون A) به ماده تامین‎کننده آن (B) بایستی از ضریب تبدیل A به B استفاده کرد. برای تعیین مقدار یک عنصر (A) موجود در یک ترکیب (B)، بایستی از ضریب B به A استفاده کرد.

منبع : کتاب کشت هیدروپونیک نوشته هوارد ام رش ترجمه ساسان جعفرنیا

[/restrict]